Η Άρνηση, μια ταινία που αξίζει να δούμε

Στις κινηματογραφικές αίθουσες μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία με τον τίτλο «Άρνηση» σε σκηνοθεσία Μικ Τζάκσον και σενάριο Ντέιβιντ Χέαρ. Η ταινία έχει ήδη προβληθεί στο κινηματογραφικό φεστιβάλ του Τορόντο και είναι υποψήφια για το βραβείο BAFTA καλύτερης βρετανικής ταινίας. Πρωταγωνιστεί η  ηθοποιός Ρέιτσελ Βάις. Στις ελληνικές αίθουσες θα αρχίσει να προβάλλεται τις επόμενες μέρες.

Η «Άρνηση» πραγματεύεται μιαν αληθινή ιστορία: τη δίκη ανάμεσα στην καθηγήτρια Ιστορίας Ντέμπορα Λίπσταντ και τον Σκωτσέζο Ντέιβιντ Ιρβινγκ, συγγραφέα πολλών βιβλίων για το Γ΄ Ράιχ, δεινού αντισημίτη και δεδηλωμένου αρνητή του Ολοκαυτώματος. Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Ιρβινγκ είναι ένα είδος «γκουρού» για τους απανταχού αντισημίτες, νεοναζί, αρνητές, ρατσιστές κ.λπ.

Ντέιβιντ Ίρβινγκ

Η δικαστική μάχη ξέσπασε το 2001, όταν η Λίπσταντ κατηγόρησε τον Ιρβινγκ ως αρνητή του Ολοκαυτώματος και ο τελευταίος τη μήνυσε για συκοφαντική δυσφήμηση (άγνωστο γιατί, τα γραπτά του μιλούν από μόνα τους). Η Λίπσταντ κέρδισε φυσικά τη δίκη, ο Ιρβινγκ δήλωσε πτώχευση και αποσύρθηκε από τα κοινά. Αυτό δεν σημαίνει ότι έπαψε να κηρύττει το μίσος. Στην εποχή του Διαδικτύου, όπως καλά γνωρίζουμε, αυτό είναι εύκολο.

Αφελώς, η Λίπσταντ πίστεψε πως αυτή τη δίκη, και κυρίως η ετυμηγορία του δικαστηρίου, θα έβαζε ταφόπλακα στην υπόθεση άρνηση του Ολοκαυτώματος. Μάλιστα, τα πρακτικά δημοσιεύθηκαν ελεύθερα στο Διαδίκτυο, προσβάσιμα σε όλους ειδικά για αυτό τον λόγο.

Είχε κάνει λάθος βέβαια.

Ντέμπορα Λίπσταντ

Η σημερινή εποχή ειδικά, με την έξαρση του λαϊκισμού και την άνοδο εθνικισμού και Ακροδεξιάς, αποτελεί πρόσφορο έδαφος για τους αρνητές του εβραϊκού Ολοκαυτώματος – και για εκείνους που αρνούνται ότι υπήρξαν οι θάλαμοι αερίων και όλα τα άλλα ζοφερά αλλά και για εκείνους που επικροτούν τη ναζιστική «Τελική Λύση» νοσταλγώντας τον Αδόλφο. Είναι ανατριχιαστικό αλλά ο ίδιος ο Ιρβινγκ είχε αναφέρει πως τα στρατόπεδα εξόντωσης ήταν κάτι σαν «Ντίσνεϊλαντ» για τους τροφίμους (!). Περιττό να υπενθυμίσουμε, βέβαια, πως δεν ήταν μόνον οι Εβραίοι που υπέφεραν και εξοντώνονταν στα γερμανικά στρατόπεδα, αλλά και οι τσιγγάνοι, οι ομοφυλόφιλοι, καθώς και κομμουνιστές και αντιστασιακοί κάθε είδους, αιχμάλωτοι πολέμου, παιδάκια που υποβάλλονταν σε ιατρικά πειράματα. Η άρνηση του Ολοκαυτώματος είναι απλώς μία ακόμη έκφανση της νοσταλγίας για βαρβαρότητα.

Στις 25 Οκτωβρίου  του 2005 είχε  επισκεφτεί τη χώρα μας ο βρετανός ιστορικός Ντέιβιντ Ιρβινγκ για να παρουσιάσει ένα βιβλίο του προκάλεσε αναταραχή και ποικίλες αντιδράσεις. Τότε γνωστός πολιτικός που σήμερα προτείνεται για σημαντική δημόσια θέση είχε αποκαλέσει τον Ιρβινγκ «μύστη της αλήθειας».

Αργότερα  το ίδιο πρόσωπο ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος  κόμματος δεν δίστασε να κρατήσει αποστάσεις από την εκδήλωση εκείνη και να αναφερθεί με σκληρά λόγια στον Άγγλο ιστορικό, κάνοντας «αυτοκριτική» : «Τότε πήγα ως ιστοριοδίφης, αλλά τώρα που έμαθα ποιος είναι…». Δεν θυμόταν πώς ακριβώς βρέθηκε τότε στο Πολεμικό Μουσείο για την παρουσίαση του Ιρβινγκ. «Κάποιος θα με παρέσυρε», συμπέραινε. Όσο για την επικείμενη επίσκεψη, ζητούσε από τους δημοσιογράφους να προειδοποιήσουν τους πολίτες για το ποιόν του Ιρβινγκ. «Βαράτε συναγερμό», μας έλεγε. …».

Φοβερές μεταστροφές που φυσικά δεν έπεισαν πολλούς για την ειλικρίνεια τους...

Υ.Γ : Σε λίγες ημέρες θα έχουμε την ημέρα μνήμης  αφού στις 27 Ιανουαρίου του 1945 απελευθερώθηκε το Άουσβιτς από τον Κόκκινο Στρατό.