Η επιστήμη αυτοκτονεί όποτε υιοθετεί ένα δόγμα.

Thomas Huxley, 1825-1895, Βρετανός βιολόγος.

Το ανθρώπινο πόδι… ένα θαύμα της Μηχανικής.

Λεονάρντο Ντα Βίντσι, 1452-1519, Ιταλός σοφός.

Ο σκοπός της τέχνης είναι να δώσει στη ζωή σχήμα.

Γουίλιαμ Σαίξπηρ, 1564-1616, Άγγλος δραματουργός.

Pages

Monday, 23 September 2019

Ρόμπερτ Φρανκ (1924-2019)-The Americans



Ο Ρόμπερτ Φρανκ, ο πρώτος δημιουργός που καθιέρωσε το στιγμιότυπο (snapshot) και ο οποίος επηρέασε με το έργο του τη φωτογραφία του εικοστού αιώνα, δεν μένει πια μαζί μας. Πέθανε σε ηλικία 95 ετών χωρίς να μπορέσει ποτέ να ξεπεράσει δημιουργικά το magnum opus του, τη σειρά φωτογραφιών the Americans. Γεννημένος στη Ζυρίχη το 1924 από Εβραίους γονείς, ο νεαρός Ρόμπερτ Φρανκ έμαθε την τέχνη του φακού ως μαθητευόμενος σε διάφορους Ελβετούς μάστορες της φωτογραφίας αλλά και του design πριν μεταναστεύσει στη Νέα Υόρκη το 1947 όπου αμέσως έπιασε δουλειά ως φωτογράφος του Harper's Bazaar. Αμέσως όμως σχεδόν βεβαιώθηκε ότι η φωτογραφία μόδας δεν του ταίριαζε και εγκατέλειψε τις ΗΠΑ για να περιπλανηθεί στην Κεντρική και Νότια Αμερική και ακολούθως στην Ευρώπη. 

Friday, 6 September 2019

Σαπφώ: Η γυναίκα που έμαθε στην ανθρωπότητα το λεξιλόγιο του έρωτα


Ο Πλάτωνας είχε γράψει ότι ήταν η δεκάτη μούσα, ο Αλκαίος την είχε αποκαλέσει «ιερή γυναίκα» και μέχρι σήμερα η Σαπφώ αναγνωρίζεται από τον πνευματικό κόσμο του δυτικού πολιτισμού ως «η γυναίκα που έγραψε την καλύτερη ποίηση που γράφτηκε ποτέ».

Ή Σαπφώ ήταν εκείνη που ύμνησε τον έρωτα με τη σοβαρότητα και το πάθος μίας μεγαλοφυΐας. Εκείνη που μετέπλασε σε ποίηση τον θαυμασμό για τη γυναίκα και μας παρέδωσε τη διαχρονική περιγραφή του ερωτικού πόθου πριν από 2.600 χρόνια:



«…ακούγοντάς σε να γλυκομιλείς και να γελάς τόσο όμορφα · αυτό, στ’ αλήθεια κάνει την καρδιά μου να σκιρτά μέσα στα στήθη.

Γιατί, κάθε που σε κοιτάζω έστω για μια στιγμή, λέξη δεν μου έρχεται στα χείλη, αλλά η γλώσσα μου παγώνει στη σιωπή,

ευθύς μία λεπτή φλόγα αρχινά να τρέχει κάτω από το δέρμα μου, τα μάτια μου παύουν να βλέπουν και τ’ αυτιά μου αρχίζουν να βουίζουν.

Ιδρώτας με πλημμυρίζει και ένα τρέμουλο με συνεπαίρνει ολόκληρη,

γίνομαι πιο χλωμή κι από τη χλόη

και, στο σκοτισμένο λογικό μου,

μού φαίνεται πως πάω να ξεψυχήσω…»